തീരത്തെ മണലില്
കളിവീടു കെട്ടിയും
കണ്ണാരം പൊത്തിയു-
മൊപ്പം കളിച്ച
കൂട്ടുകാരൊക്കെ
പിരിഞ്ഞുപോയിട്ടും
മുതിര്ന്നു പോയിട്ടും
ഇന്നുമവിടെ
തനിച്ചിരിപ്പാണ്
വളരാന് മറന്ന
ഒരു കുട്ടി.
തിരകളെണ്ണിയും
പാഴ്ചിപ്പി തേടിയും
നേരം വൈകിയതറിയാതെ
ഇരുണ്ട തീരത്തു
ബാക്കിയായവള്
ഒരിക്കലെന്നെയും
തിരക്കൈ നീട്ടി-
ത്തൊടില്ലേയെന്നൊരു
ജന്മം മുഴുവന്
കാത്തു നിന്നിട്ടും
എഴുതിയെഴുതി
വിരല് നൊന്തിട്ടും
കടല് വന്നൊന്നു
തൊടാതെ പോയവള്
തിരിച്ചു പോകേണ്ട
വഴിയും മറന്ന്
പാതിയിടിഞ്ഞ
മണ്വീടിനരികില്
മുഖം കുനിച്ച്,
മിഴി നനച്ച്,
ഇന്നുമാരെയോ
കാത്തിരിപ്പാണ്
വെറുതെ പാവം കുട്ടി.
എല്ലാരും എപ്പോഴെങ്കിലും വളരാന് മറന്നിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteമനോഹരം!!
വളരാന് മറന്നൊരു കുട്ടിയ്ക്ക്
ReplyDelete