ശേഷിപ്പ്‌

തുമ്പികള്‍

പെയ്തിറങ്ങും സായാഹ്നം.

നിലംതൊടാചിറകടികള്‍ക്കു കീഴേ

കളിക്കൈയിലമര്‍ന്നു പോയ-

തൊന്നേയൊന്നു മാത്രം

താങ്ങിയിട്ടും താങ്ങിയിട്ടും

വീണുടഞ്ഞൊരാകാശത്തെ,

ആഴമില്ലാത്ത നീലയെ

ഓർത്തെടുക്കുന്നു.

എന്റെ കല്ലേ,എന്റെ കല്ലേയെന്ന്,                                                                                        

വിട്ടുപോകല്ലേ,വിട്ടുപോകല്ലേയെന്ന്

ഇനിയുള്ളതിതു മാത്രമെന്ന്

അള്ളിയള്ളിപ്പിടി-

ച്ചാഞ്ഞു കുതറുന്നു.

ചിറകിരിയുമൊച്ചയില്‍

ഒരു ഞൊടിയൊന്നു

വെയില്‍ തൂവിപ്പോകുന്നു,

കാറ്റ് തെന്നി വീഴുന്നു.

ഒടുവിലത്തേതിനു മുന്‍പത്തെ

ഒറ്റ നിമിഷം

പറയാതെന്തോക്കെയോ

ശേഷിപ്പിക്കുന്നു.

താണ്ടിയ ദൂരങ്ങളെയോ,

താങ്ങിയ ഭാരങ്ങളെയോ

രേഖപ്പെടുത്താത്ത ചിലത്

ഉറുമ്പുകള്‍ കൊണ്ടു പോകുന്നു.