ഹംപ്റ്റി ഡംപ്റ്റി

വീഴല്ലേ

ഉടഞ്ഞു പോകുമെന്നു

പറഞ്ഞു തന്നതാണ്.

ഓര്‍ത്തില്ല.

പെറുക്കിക്കൂട്ടാന്‍  വന്നില്ല,

കുതിരയോ

കാലാളോ; 

രാജാവും.

ചിതറിക്കിടന്നു.

വഴിവെയിലില്‍

കരിഞ്ഞു.

മഴപ്പാട്ടുകാരന്.....

കുട മറന്ന്,

സ്വയമലിഞ്ഞ്,

കരിമ്പനുടുപ്പ്-

മഴ കുതിര്‍ന്ന്‍

നടന്നു പോകുന്നു

നീരിഴകളില്‍

കവിത കോര്‍ക്കുമൊരുവന്‍..

ഒരേ മഴയെന്ന്

വഴിയരികില്‍

ചില്ലയിളക്കി-

യിലക്കണ്ണുഴിഞ്ഞ്

നനഞ്ഞൊരു മരം.

മഴയൊഴിഞ്ഞ്

വെയിലാളുമ്പോള്‍

തിരികെ വരും,

തണലിലിരുന്നൊരു

പാട്ടു മൂളും,

വേരില്‍ നിന്നൊരു

വിളി കേട്ടപോല്‍

ചില പൂക്കളപ്പോള്‍

ഞെട്ടുകളെ കൈവിടും.

നിയോഗം

പൂവല്ല,
പൂപ്പാടം വിരിയിക്കാൻ
കാത്തു വച്ച വിത്തുകളൊക്കെ,
കരടരിച്ചതിനൊപ്പ-
മെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞതാണ്‌.

കുഴച്ചുമെതിച്ച്`,
മോഹവടിവിൽ,
ഉടലഴകിൽ,
വാർത്തുവച്ചതാണ്.

തുള്ളി പോലും ചോരില്ലെ-
ന്നുറപ്പാകും വരെ,
നരകം പോലൊരു ചൂളയിൽ,
പതം വരുത്തിയതാണ്‌.

ഉള്ളിലുള്ളതെന്തും
വേകിച്ചൊരുക്കാൻ
പൊള്ളിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും
വീണുടയും വരെ.

ഒഴുക്കിലൊന്നു
മുങ്ങി നിവരുമ്പോൾ
ബാക്കിയാവുന്നില്ലൊന്നു-

മൊരു ഗന്ധം പോലും.

ഉള്ളിലേക്കുള്ള വഴികളൊക്കെ-
യടഞ്ഞു പോകുവോള-
മത്രമേൽ വെന്തു പോകയാൽ,
എറിഞ്ഞുടച്ചാലു-
മലിഞ്ഞു ചേരില്ല,
ഒന്നിനോടും,
ഒരിക്കലും.

കുട്ടി

തീരത്തെ മണലില്‍

കളിവീടു കെട്ടിയും

കണ്ണാരം പൊത്തിയു-

മൊപ്പം കളിച്ച

കൂട്ടുകാരൊക്കെ

പിരിഞ്ഞുപോയിട്ടും

മുതിര്‍ന്നു പോയിട്ടും

ഇന്നുമവിടെ

തനിച്ചിരിപ്പാണ്

വളരാന്‍ മറന്ന

ഒരു കുട്ടി.

തിരകളെണ്ണിയും

പാഴ്ചിപ്പി തേടിയും

നേരം വൈകിയതറിയാതെ

ഇരുണ്ട തീരത്തു

ബാക്കിയായവള്‍

ഒരിക്കലെന്നെയും

തിരക്കൈ നീട്ടി-

ത്തൊടില്ലേയെന്നൊരു

ജന്മം മുഴുവന്‍

കാത്തു നിന്നിട്ടും

എഴുതിയെഴുതി

വിരല്‍ നൊന്തിട്ടും

കടല്‍ വന്നൊന്നു

തൊടാതെ പോയവള്‍

തിരിച്ചു പോകേണ്ട

വഴിയും മറന്ന്

പാതിയിടിഞ്ഞ

മണ്‍വീടിനരികില്‍

മുഖം കുനിച്ച്,

മിഴി നനച്ച്‌,

ഇന്നുമാരെയോ

കാത്തിരിപ്പാണ്

വെറുതെ പാവം കുട്ടി.

മകളോട്

"മുറിച്ച മുറി"യെന്ന്-
എല്ലാവരും,
ഒരേ സ്വരത്തില്‍..

മകളേ,
കണ്ണുകളിടയുമ്പോള്‍-
ഞാന്‍ നീയെന്നോ
നീ ഞാനെന്നോ
ഭ്രമിച്ചോരമ്മ വേഷ-
മകംപുറം മറിയുന്നു !


ഇതെന്‍റെ കണ്ണ്;
നിഴല്‍ വീഴും മുന്‍പുള്ള-
വെയില്‍ത്തിളക്കം,


പൂവിരല്‍,
തേഞ്ഞുരഞ്ഞു
തഴമ്പാകും മുന്‍പത്തെ-
തളിരിതള്‍,


ചുവടുകള്‍,
പതര്‍ച്ചയില്‍ നിന്നുറപ്പിലേക്ക്
വഴിയേറെ നടന്നുഴലും മുന്പുള്ള
പിച്ച വയ്പ്പ്,


ഇതെന്‍റെ ചിരി,
അഴല്‍ നിറയും മുന്പുള്ള
നിലാ വെട്ടം,


കണ്ണുനീര്‍,
കരയാതെയുറയാന്‍
പഠിക്കും മുന്പുള്ള-
തെളിയുറവ്,




വളരുകയാണ് ഞാന്‍
കണ്മുന്നിലെന്‍
ജീവനേ നിന്നിലൂടെ...


നീ നീയെന്നും
ഞാന്‍ ഞാനെന്നും
വേര്‍തിരിയുമൊരു കാലം...


കണ്‍മണീ,
കാഴ്ചയില്‍ മാത്രം
അമ്മയെപ്പോലാവുക.

എത്രയെളുപ്പം

ഒന്നാം പുറത്തു നിന്ന്
പതിനൊന്നാം പുറത്തേക്ക്,
പിന്നെയേതോ
കാണാപ്പുറത്തേക്ക്,
ഉറുമ്പിന്റെ മൌനജാഥ പോലെ-
യൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നു
ചില "വാര്‍ത്തകള്‍" ''.

എരിവ് രുചിച്ചു
കുഴഞ്ഞു പോയ നാവ്
ഒച്ചയടക്കി-
യലസ മൌനത്തില്‍
ചുരുണ്ടു കൂടുന്നു.

ഉറുമ്പിറുക്കലിന്‍ നോവു-
മെന്റേതെങ്കി-
ലോര്‍ത്തു വയ്ക്കുന്നു,
ചീന്തിപ്പോയ ചിലരെ
എത്രയെളുപ്പം,
എത്ര വേഗം
മറന്നു പോകുന്നു !







image courtesy:google images

കടലൊഴിയാതെ...

പൊള്ളയാം ശംഖിലൊരു-
കടലിരമ്പും പോലെ-
ഉടഞ്ഞൊരെന്‍ ഹൃത്തില്‍ നിന്‍-
പ്രണയക്കടല്‍ തുളുമ്പുന്നു...