ഒടുവിലത്തേതെന്ന്-
എഴുതി നിറുത്തിയതാണ്;
എന്നിട്ടും,
കാതോർക്കുന്ന
ഓരോ വഴിയൊച്ചയിലും
പിടഞ്ഞോടിത്തുറന്നു നോക്കുന്നു-
ഒഴിഞ്ഞൊരെഴുത്തു പെട്ടി.
കാണാതെയെങ്ങാൻ
കുരുങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ടോ
വിളിയൊച്ചയെന്ന്-
മാറാല തൂത്തു നീക്കുന്നു.
കാളുന്നൊരു വയറ്
കുപ്പക്കൂനയിൽ
വറ്റു തിരയും പോലെ-
വായിച്ചു വായിച്ച്-
പിഞ്ഞിപ്പോയ കത്തുകളിൽ
മുഖം പൂഴ്ത്തുന്നു;
എഴുതിയ വിരലെന്ന്,
സ്നേഹിച്ച ഹൃദയമെന്ന്,
വരികളിൽ ചുണ്ടു ചേർക്കുന്നു.
എനിക്കറിയാം,
എനിക്കു നോവുന്നെന്ന്-
നിനക്കു നോവുമ്പോഴെല്ലം
ഇങ്ങനെയാവും നീയും.
നീയില്ലെന്നു ഞാനും
ഞാനില്ലെന്നു നീയും
എന്നാണിനി വിശ്വസിക്കുക!
കടലിരമ്പമൂർന്നു പോയൊ-
രുടഞ്ഞ ശംഖു പോലെ-
ജീർണ്ണിച്ചൊരെഴുത്തുപെട്ടി
ഒഴിയാത്ത ശീലം പോലെ-
വീണ്ടും തുറന്നടയ്ക്കുന്നു....
signed out
ReplyDelete'' കാണാതെയെങ്ങാൻ
ReplyDeleteകുരുങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ടോ
വിളിയൊച്ചയെന്ന്-
മറാല തൂത്തു നീക്കുന്ന''
മനോഹരമായ വരികള്
സസ്നേഹം
എന്നും നന്മകള് മാത്രം.
Hai Dinesan. Hw ar u.
DeleteNeeyillennu njanum njanillennu neeyum ennanu viswasikkuka
ReplyDeleteവരിക്കോളി പറഞ്ഞതിന് താഴെ ഒരൊപ്പ് എണ്റ്റേതും.
ReplyDeleteവരിക്കോളി പറഞ്ഞതിന് താഴെ ഒരൊപ്പ് എണ്റ്റേതും.
ReplyDeleteനീയില്ലെന്ന് ഞാനും ഞാനില്ലെന്ന് നീയും
ReplyDeleteഇല്ലാത്തവരുടെ ഗാനം
നീയില്ലെന്നു ഞാനും
ReplyDeleteഞാനില്ലെന്നു നീയും
എന്നാണിനി വിശ്വസിക്കുക!
വിശ്വസിച്ചല്ലേ പറ്റൂ ................ ഇന്ഫര്മേഷന് ടെക്നോളജി യുടെ വളര്ച്ച ലോകത്തെ വല്ലാതങ്ങ് മാറ്റിമറിച്ചു അല്ലേ ...?
ഹഹഹ
ReplyDeleteനീയില്ലെന്നു ഞാനും
ReplyDeleteഞാനില്ലെന്നു നീയും
എന്നാണിനി വിശ്വസിക്കുക!
ശുഭാശംസകൾ.....
ദിനേശന്,വിനോദ് സര്,അനൂപ്,അജിത്ത് സര്,അരുണ് രാജ്,സൌഗന്ധികം...നന്ദി !
ReplyDeleteവിനീത്...അട്ടഹാസം...? :-)
ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു
ReplyDeleteഇഷ്ടമായി...
ReplyDelete